ديدم كه جانم مي‌رود – تيتر نيوز

به گزارش تيتر نيوز ، مسيح مهجري در سرمقاله روزنامه اسلامي جموري نوشت: مردم ، اما حسن زاده آملي نيست. “

رازي كه علامه حسن زاده در “عامل حسن زاده” داشت اين نبود كه منافق بود. «زفنون» بي شمار بود و در آينده نيز خواهد بود و خواهد بود ، اما «حسن زاده آملي» اينطور نيست.

ما عارفان و مفسران زيادي درباره قرآن و يگانگي خداوند داشته ايم و داريم ، اما در آينده حسن زاده آملي نخواهيم داشت. حتي اين تيترها نمي توانند راز “حسن زاده آملي” او را فاش كنند.

مردم آمل از پنجشنبه شب گذشته كه خبر سفر حق تعالي را شنيدند ، نتوانستند مانند باران اشك خود را متوقف كنند. نه تنها پيرمرداني كه 70 سال از نمادهاي اخلاقي او در “مسجد سبز” آمل استفاده كردند ، بلكه تمام مردان شهر آمل و شهر آمل ، زنان و جوانان براي اين جدايي اشك ريختند. در اين اندوه ، همه اهل معرفت در سراسر ايران غمگين بودند.

هيچ كس تا به حال نپرسيده است كه چرا آمول را “شهر هزاران سنگ” مي نامند. درست است كه حمله كمونيست ها به آمل شهر را به تصرف خود در آورد و مردم جاده هراز را به عنوان مانعي براي مازندران از بين برد و سپس در 26 فوريه 1981 تصرف همه مازندران و آمل در برابر آنها. مردم مقاومت كردند و آنها را به زمين. او “شهر هزاران” را پيشنهاد كرد ، اما س questionال بي پاسخ اين بود كه مردم آمل چگونه توانستند در برابر ارتش ملحد و بي رحم ايستادگي كنند. آنها با چه نيرويي قادر بودند قبل از اين كه نيروهاي مسلح به صحنه بيايند و از خانه هاي خود به خيابان ها آمده و برنج و ماسه قهوه اي خود را خالي كرده و شهر را مستحكم كنند؟ چگونه مردم آمل مي توانند مرگ را بپذيرند اما شهر خود را تسليم دشمنان مردمي كه به مردم دروغ مي گويند ، نكنند؟

پاسخ اين س questionsالات را فقط در “مسجد سبز” آمول مي توان يافت ، مكاني در مركز آمل كه مهاجمان كمونيست همان منطقه را براي ايجاد و سرنگوني مركز حكومت خيالي خود در مازندران انتخاب كرده بودند. كمونيستهاي جمهوري اسلامي از هرج و مرج معنوي “مسجد ميدان سبز” بي اطلاع بودند ، اما اين رونق بود كه ناگهان آمل را به “شهر هزار سنگ” تبديل كرد و تمام قطعات مهاجمان را با ملحد و ملحد خود نابود كرد. ارتش بي رحم

شغل بزرگ حسن زاده آملي محدود به الهام نبود و او بهترين مردي بود كه در مورد عناوين اعتباري با مردم صحبت كرد. او خانه خدا را به كارخانه “انسان سازي” تبديل كرده بود ، “مردمي كه به غيب اعتقاد دارند” افرادي كه از خدا هيچ ترسي ندارند و با هيچكس غير از خدا معامله نمي كنند. در حال حاضر ، آمل داراي چنين افرادي است كه توسط “حسن زاده آملي” آموزش ديده اند. مردم آمل فقط يك “نام رمز” براي آقاي حسن زاده آملي دارند كه “آغاجان” است. آقاجان تا پايان عمر با مردم بود ، مانند مردم زندگي مي كرد ، از دانش ، عنوان ، مقام و شهرت خود استفاده نمي كرد ، او هميشه مردم را بيشتر از زندگي خود دوست داشت و اين ويژگي هايي بود كه براي او داشت. مردم آمل از پير و جوان و زن و مرد “آغاجان” باقي مانده اند. اين افراد آمول را به شهر حصار سنگر منتقل كردند و “آقاجان” كاري كرد كه تا زماني كه نفس داغ “حسن زاده آملي” در جستجوي خدا در آن وجود داشته باشد ، شهر حصار سنگر باقي بماند. اگرچه مردم تميز خود را دفن كردند. بدن ديروز ، آنها با يك صدا گفتند:
وقتي روح بدن را ترك مي كند ، همه نوع گفتار را مي گويند
من با چشم خودم ديدم كه دارم مي ميرم
انتهاي پيام